《周玄初祈晴诗》拼音版

明代孙蕡

zhōuxuánchūqíngshī--sūnfén

jiāngnánxiānshāntiānxiàfēngluánlóngdōu

chìchéngcuóéchǎnglíngzhōngtiānxiùguāngpán

jiāoshūxiāoluó

chényánzhōnggāotiānxuándānzhuànshuāngjiāo

měirénfēnghuánxiùluóhuáróngchuòyuēchūnhuā

xīngwèihuágàixiáwèilièquēfēnglóng

wénchāngxūndānguìchútíngwèizhísēndiāoshū

zhēnrénníngqiúránhuáyuèzǎnyúnguāncuì

xuěshānqīngchéngjiǎojǐngtáochuīxiāngshǔjǐn

xiānshēngfēngchángrénshūcāngwèixìngxuánchū

xiéqínnánlái访fǎnghuáshénqīnglěngjīngzuò

lánghánshíshìshéntiānshǒuruò

jīngcháozhòngyíngxiàng绿shùyīnjiāngxúnchú

niánshēngmíngluánpéikuílóngtiān

tiānyánjīnjīnjiàngdōuràoqīng

dōngmíngzhǎngtūnsānqiūyánghuàlínméizāishē

tángyánchǎnshēngpínghuàngmǎngchéngjiāng

yāomáiyīnfēisāihóngtāozhīfānzhú

lǎonóngcānghuángyōuguóbǎiwànzhǐjiānglún

xiānshēngbèiwèicāngshēngchūpéng

shǒuróng绿zhànlíngshé穿chuānxīngdǎn

zhànshūyīnfēngzhāngzòuhóngshū

tiāntánchìjiǎodòuchìbǎiguǐyōng

qiānshānwànshānhuàránqīngkōngjiànshānzhū

yánghóuqíngpánxiànjīnruòsàncǎigàn

fēiliánbēngténgyùnbiāochēhǎihànzhéqīngshān

féngshǒusuōhánchánchútiānquèzǒuwěi

huānshēngléiàihàochún

běnxiāoyáoshāncáifēnchū

yánmiànǒuchūyīngshízuòkùnchén

shíchuánghuìzhàngsōngtiěqiáoliúshuǐkōngluó

gēngchōngchūkuàngwànghuàngāomíng

cāngdōngshēnfāngjǐngjīngqíndìnglínshū

yángchángjiǔzhéfāngxíngjìnréng

fēnlúnshìshìmiǎoyǒuruòwànxiàng

shìyánshēnchéngmíngfēnshuǐzhúchūnán

qīngquánbáishílínqiáosōnghuāchūnyùnqīng

lónghuàjiāngzhǒngjīnqiànhǎichuándānshū

xuányánqiānwèidàomiàoxiāngyínglián

níngshénzuòwàngyǐntuánguānyuánhuǎnglǎngtiānwèi

kǎnkuāngguōtàihuángtíngyǒushìshēnzhū

báixiàofēngzuòáoshūcāngqiúcuīlínzhī

lóngyīnshìbáiyánzhū

wánsānhuānuǎnjiāngshūtiáochántuìbàochú

zhǎngyíndòngzhāngchōngzuǒcānxiángluányòufēi

bānxíngcháohuílángfēngqīngwēiyùnshēng

chīyóujuǎnwǎngshǐzhàozhū

dānshācāngxiāngchǔkǒuqiānnián

diānchìzidiāozhàihǎijǐnhuàwèitáng

xīngkuíguànliánzhūlínyóujiāofèng

kōngdòngyǐnglüèzhōuguītáilángfēngyànxiānshū

guīláisōngyīnzhīchutuóyánxuèxiàojiějūnsuìwǎntóngyóu

孙蕡简介

明代·孙蕡的简介

孙蕡(1337—1393),字仲衍,号西庵先生,广东南海平步(今顺德平步乡)人。生于元至元二年(1337年)。他仪表堂堂,性格通达、豪爽。孙蕡于书无所不读,写起诗文来不用起草稿,开卷展纸,挥笔...〔► 孙蕡的名句(247条)