《喜雨上文相公》拼音版

宋代黄庶

shàngwénxiānggōng--huángshù

huǒshénqīnguānnòngxiōngqīngmǎngōumángyōng

jiāoyángbàomiáoxiùfēngxiāngyánróng

gōngzàohuàshǒuzànpíngjiāncōng

西jǐnghǎotiānzijièsòngjiǎncháolínqīngtóng

kuītíngmínyǒuhànchuòqǐnfèifànwàngjīnqióng

访fǎngqiúběnruòshūjuǎnyīnyánggōng

chútánguīchāwèidòngjīngshéněrtōng

léiguānfēngshīgǎnxiānshíbēnzǒubiānqúnlóng

zhìmiáopāngpèibǎohuànqiānfēng

lǎoyòuhuānxiānggōngyùnniàngwèifēng

fēngcháojiānwànshìwèijiǎnjiāokuānjiǔzhòng

xuǎnshēnglóngqīngdàozháimǎnyóuchōngchōng

jiěgōngzhānhuánhǎizhōng

jùnwèiyōutiānxiàgōngzhīgōng

黄庶简介

宋代·黄庶的简介

黄庶(一○一九~一○五八),字亚夫(或作亚父),晚号青社。洪州分宁(今江西修水)人,庭坚父。仁宗庆历二年(一○四二)进士,时年二十五(《伐檀集自序》)。其后歷一府三州,皆为从事(同上书)。以其诗文...〔► 黄庶的名句(37条)