《送李室长庆州宁觐》拼音版

宋代黄庶

sòngshìzhǎngqìngzhōuníngjìn--huángshù

àimèngjiānwénxuébǎochízuòjiāngjūn

zhānghànzhēngběigōngshǒuxiézhíshàngyànrán

qiānzàishìguàdānyǎnzhìjīnyóuruòqínbáihēi

niánqiāngchuāngfāngxuéwèisǎozhuàngshì

shēngnánfāngzhǎngshīshūàiguófèizhì

sāiwàilēixìngmíngwǎngwǎngmènglánshí

láizhǎngānshìdāodàizhǎnchú

éégōngbāngzhīshēngzàibǎijùn

jīnniánquánpèiqìngzhōuyìnshàngwēizhìtūnqiū

qiāngbēnzǒuruòmiàntóngzichēnguāi

báitóuqìngmínnéngshùqiánshítàishǒuyǒuyīn

shìqiúyuánzhōngshǒuzāishùbiānrényīngzuògāntáng

lǎoyòushìgōngxiōngtuǒtiēgǎnxiānggàn

ziláibiéshěngsāishàngshuāngfēngjiànzhebiānshùchì

chénāihènbànwǎngānzuānjiānshēng

zijīncáihuáduānshānchuānfēngguó

huángyúnbáicǎoniúyángféiluòquǎnqíng

jiāngshīxiězuòguīláiwèizhǐhuà

黄庶简介

宋代·黄庶的简介

黄庶(一○一九~一○五八),字亚夫(或作亚父),晚号青社。洪州分宁(今江西修水)人,庭坚父。仁宗庆历二年(一○四二)进士,时年二十五(《伐檀集自序》)。其后歷一府三州,皆为从事(同上书)。以其诗文...〔► 黄庶的名句(37条)