《行路难二十篇(幷序) 第十三章明寂静无照无得》拼音版

唐代傅翕

xíngnánèrshípiānbìngshísānzhāngmíngjìngzhào--

jūnjiànzhūdànjiǎkōngshīshèjìngménwèimén

qièzhōngxīnwèizhǔjīnxīnyuán

jiūjiǎnxīnyuánzhīzhūbìnggēn

yònggēnxīnzhàojìngzhàozhīfēnmínghūn

hūnxīnháizhàozhèngzhàozhīwèicéngcún

zhàozhījìngchàshìzhìshìnénglùn

shìrénwǎngwǎngqiángfēnbiézhōngzhàojiànluànjīnghún

ruònéngzhìzhàowángfēizhàofēnbiézhìzhàoháibēn

zhūběněrshuírénzuòjìngxuān

zhīzhòngshēngdiāndàoxiǎngháishìzhòngshēngshàngzūn

xíngnánnánshěchīérfēichī

fēiqínzǒushòunéngzhǐxīnzéinánzhì

傅翕简介

唐代·傅翕的简介

傅翕,字玄风,一名即灵璨,字德素。俗姓楼,东阳郡乌伤县竹山里人。建武四年生。居婺州双林寺。世称傅大士、双林大士。太建元年卒,年七十三。...〔► 傅翕的名句(10条)