《游西塔寺探得王夷甫玉柄麈尾以柄字为韵》拼音版

宋代谢逸

yóu西tànwángbǐngzhǔwěibǐngwèiyùn--xiè

níngxīnzhuōzhǔshǒuxiānghuīyìng

xiéchíbīnmǎntángyùntánshèng

wēnrùnkānxiānjiémiànjìng

kòushēngqīngzhǐyuèyíng

míngfànzēngdòujiàzhònghóuqìng

jìncháomiàoréngōngmíngzuìshèng

fēngliúshǎngjiùdāngshíbìng

suīyúnwángxièlǎochēng

ròuhuǎnxínghuìzhuōcúnzhíxìng

dànlíngwēngzhǎngchánbáibǐng

谢逸简介

宋代·谢逸的简介

谢逸(一○六八~一一一二),字无逸,号溪堂居士,临川(今属江西)人。少孤,博学,工文辞。以咏胡蝶诗三百首知名,人称谢蝴蝶。屡举进士不第,以布衣终老。逸与从弟迈齐名,时称“二谢”。吕本中列...〔► 谢逸的名句(1条)