《书怀奉简黄成甫史君》拼音版

宋代王迈

shū怀huáifèngjiǎnhuángchéngshǐjūn--wángmài

shàodìngyuánbèimìngkǎotíng

ǒuguòyuánjūnfángchíjiāng

àntóujūnwényuèyuèsānbǎi

zhāngzhúlǎngsòngzhīxiāngshǒujiāé

ruòrénzuòlūnkuízidāng

shíyǒuxiángdìngguānxiánjūnduōzhǐchì

zhòngzhēngyánmiànchì

chénchuánshuǐtuībāi

zhūjūnshǐxiāngshíxiāng

yuányǒuxiǎoréncóngpángfēngshì

jiànguāngōngféngyíngshuāngjiǎnjùnzhí

shìrénnéngyánběnshénmíngbái

duānpíngchūtiānduólǎojiān

sànzhōngliángqiūyuánfēnshù

jūnlǎodēngyíngzhōujiǎngyánzhòng

shìtángcháoyǒuzhī

chuàicháxūnqiútóubǐngjīn

tóngxiàonángōngwénděngshì西shān

zhènjiǎodòngjūnchūwèifāng

guǎnzhōngshīmíngliúbèitàn

西shānxiānmiàngǎi

duìwèiyāngchūgān

huáinányuānwèixiāoyuánzàijiādāng

wàidǎngfēnniúnèichǒngqínguó

chén怀huáiyǐnyōuhòugǎn

gǎnbiānlónglíngǎn

xìntiánhǎizhōnghánshāshè

zhōufǎnpéngláiàogānbīng

jūnzhèngláiqīngxiānglónghuà

niánfēnghóngcāngfēngshùnduōchēn

shěshìzhōuxiāngwàngcái驿

yōulǎnménzàitōngshūchǐ

jiācuìzhāngbīnshǐ访fǎngèrqiānshí

guānwèibàntáipíngyòuxúnzhāi

guānchēnyǒurénmāoè

guīwēnlíngchú

suǒqīnyǒushìxiāngjiǎjiè

liándēngkànlànhóngbǎijiǔzhòng

jiāchàyuǎnpéngjiùláiluò

tángzàiwàngruòshuǐ

shānguǐqiǎoshìrénjiāobiànzhé

píngshēngzhòngmíngjiǎnzuìzhī

lěngyǎnshìjīnbǎoshēnshéngǒng

shìyánzhòngshǒusuǒgòngzhì

shuínéngxiàozhuīzuòshìzuān

kuíānchángqiūzhìzhépāozhì

guìjiànjiànjiāoqíngshūménguài

shíhǎoshìchéng

qúnfēirèntiāngānjiǎnlóngzhōng

zhàngshēnqīngyōuguóchóu

xiànghuīsānjīngjīnbǎi

西shǔduànyànhóuběijūnhuànzhǒu

liúmínmǎnjīngshīchéng

qiángkòupáoxiāoxíngrénbǎosuǒ

tíngshēndàoshǒubǎnhuáishuàixiūjīnguó

nánhǎixiàlún西rénwànggǔn

bìngliángwēishàn

jūnxíngjìnqīngguāngshūzhōng

biānchén寿shòuguómài

rènshǔzhūxiánlǎoshān

王迈简介

宋代·王迈的简介

王迈(1184~1248) ,南宋诗人。字实之,一作贯之。自号臞轩居士。今福建仙游县园庄镇(旧称慈孝里)人。嘉定十年(1217)进士,经历南外睦宗院教授、漳州通判等职。为人刚直敢言,刘克庄曾...〔► 王迈的名句(50条)