《仲弟应符用昌黎龊龊诗韵作咄咄篇自警家大人用韵作欣欣篇应求次韵作皦皦篇以见志云》拼音版

宋代孙应求

zhòngyīngyòngchāngchuòchuòshīyùnzuòduōduōpiānjǐngjiārényòngyùnzuòxīnxīnpiānyīngqiúyùnzuòjiǎojiǎopiānjiànzhìyún--sūnyīngqiú

jiǎojiǎozhìshìxīnbīnghán

zhěngguānwēizuòjuǎnkǎiyǒngtàn

jiāorǎotiānxiàshìtáojìngguān

shìxīnběnshuǐfēngguòchéngtāolán

huòzuòniúdòuquèchángyòngzhūdàn

wànjìngdiāndàozhěwèiyōuhuān

shèngxuéyǒuzōngméngkǒuxuèyīngwèigàn

jìnxiūzàikuìshěfángbēntuān

zhènggāoshēngànkūnjiànduān

guīkuòdàizōngmiàobǎiguān

qiúlínlánggān

féngyuánzàizuǒyòuliàngfēidēngtiānnán

孙应求简介

宋代·孙应求的简介

孙应求,字伯起,余姚(今属浙江)人。介子、应时长兄。乡贡进士。事见《宋元学案补遗》卷三五。今录诗十一首。...