《自道场山至何山读故人洪舜俞内翰诗刻追和》拼音版

宋代程公许

dàochǎngshānzhìshānrénhóngshùnnèihànshīzhuī--chénggōng

biǎnxìngxiéfàngěngguījiā

rényòufēngshuāngjīngyōngchóng

kuǎnménxiáqiānshangnièfēixiá

wéinándàochǎngzhūtiān

wēichēngfèngqiānlóngténg

xiānjiùshīqīngfēntiān

yúnbiǎobiāojùnfānyǐngshē

wànxiàngsēncòuqióngtànhānxiā

jīnyǎotiǎocuìqiǎozhē

xiányōuchánfēihuā

xiāoshuǎngwàn竿gānzhúfēngānōuchá

qīngquánzhuólánmínghuángfěnpiāosōnghuā

rénjìngwàishēnyàngtiānhànchá

shēngnéngzhìyǒu

shénguībǎojīnwěiníngào

suǒshìzàijiānkuàngxīnshìxióngkuā

hóngyánshíjiāojiùsuìwǎnzhèjìngjiā

xīnyuánqiūshuǐdànyuànchūnróngshē

zhǒngshànggǒnghǎishānzǎoguā

jīnzhuǎnzhúsànyóutuánshā

jiāngchéngshùxuān

yuànyánjièchuāngxiāngfānléngjiā

程公许简介

宋代·程公许的简介

程公许(?—1251),字季与,一字希颖,号沧州。南宋眉州眉山(今属四川)人,一说叙州宣化(今四川宜宾西北)人。嘉定进士。历官著作郎、起居郎,数论劾史嵩之。后迁中书舍人,进礼部侍郎,又论劾郑清...〔► 程公许的名句(303条)