《童丱须知 父子篇》拼音版

宋代史浩

tóngguànzhīzipiān--shǐhào

tàiběnkōngkōngkōngzhōngyǒutài

tàipànèrwànshēngzhí

tiānwèiwànwèizi

rénwànqúnzuìyuēlíngshí

liǎngjiāshēngzifěiméi

chéngxiānggòngyùnyīng

fāngdāngrènshēnchūǒushí

shēnyínyōu

xīnqínshíyuècúnwángwèi

zhènshítòngchǔqiānwàn亿

shāohuòshīdiàolúnzàiqǐng

xìngěrjiànyīngérhuāndòngyán

gèngxiéchíniánxiānyòng

shízhōngàiliánhuìchì

bǐngshàngfányōngshìzhī

jiāomànjiàoqiǎowèicáng

huòzhōngkuāyángkěn

bǎoyǎngchéngrénshùgōngzizhí

háizhīàiqīnqíng

dōngwēnérxiàqìngwèichóu

hūndìngérchénshěngwèichóu

sānshēngměiwèiwèichóu

rènhuáwèichóu

jiéshēnzhìlǎowèichóu

suìshēnfěnwèichóu

nánshìyǒuxíngchángzàiqīn

yōuránxīnxiāngwàngzhǎngxiāng

wènxùnkuìláiwǎngdāngzhī

kǒusuǒgōngfèngwènqiánzhí

qīngǒuwèizhānchángxiǎngzhīnínggǎn

yǒuānjiéguīshěnghèn

fēncúnxīnjiān

suīhuòàigǎnwàng

wángxiángyuèbīngxuēbāoliànmén

chēqiānrěnhángēngtiánshùnyǐn

jiānzhìxíngqīngshǐkānlēi

qiè使shǐpiānqīnsuǒchùxuāntángběi

guìwèijiěyōutiānlúnnǎi

yīngzhōngdàofèishīxìnggānkuánghuò

xiāorǎngjiānshúyǒuqīnguó

ziyuǎnwàijiājiānchéngjīng

nánzitīngyánpiānàihuòzhí

róngbèiwéiyánlíng

huòcānshānghuòlìn

láobǎobàoēnzǒngcúnkǔn

qīnlǎoshuāijìngzhī

yǐngèngbāoxiūfányuānmǎnxiōng

ziqíngwànshìēnzhīzéi

shàngshíjiānlíntiānhuòyīnzhū

shìshìměihǎoháizisūnxiōng

jiēzāinèirénshēnchù

rěnjiāngjūnzixíngqīngshí

shòubàofāngzhīgǎijiēkōngzhì

shēngqínshòuduòguǐ

niànnénghuíguāngbèidùn

yánsuīwànwèijīnshì

史浩简介

宋代·史浩的简介

史浩 史浩(1106年—1194年),字直翁,号真隐。明州鄞县人,南宋政治家、词人。高宗绍兴十五年(1144年)进士,由温州教授除太学正,升为国子博士。他向宋高宗建议立太子,以此受知于朝廷,绍兴三十二...〔► 史浩的名句(1条)