《终南山二十韵》拼音版

唐代李洞

zhōngnánshānèrshíyùn--dòng

guānnèipíngtiánzhǎidōng西jiéyǎomíng

qīnzhūxiànhēiyúnjiǔménqīng

zànkànyóuxiázhǎngxìnyǒulíng

táiqiūdòuhūnyíng

kǒngzhuàngtiānlòushēnyǐnxíng

pángēnliánběiyuèzhuǎnyǐngluònánmíng

qióngxuéshānchūzhēmánshàngguóníng

cányánggāozhàoshǔbàiyuǎnjīng

zhǔzhúyānlándòngtōujiǎobáoxīng

xiánfángsēngguàndǐngjiànlíng

huáwēiyuánsuǒyúnshēnjìngchàngjīng

fàngquánjīng鹿shuìwénqìngrénxǐng

zheshénxiānzháiqiāokāidòngjiōng

cánqínshìquējìngōngmíng

shìdāngfēngsǒngdīng

yuǎnpíngdānfèngquēlěngshèhóutīng

wànzhàngbīngshēngzhéqiānxúnshùyǐngtíng

wàngzhōngxiāndǎodòngxíngchùyuèlúnxīn

diéshílínyánjiāoshàngpíng

míngshíxiànjūn寿shòujiǎlǎorénxīng

李洞简介

唐代·李洞的简介

李洞,字才江,京兆人,诸王孙也。慕贾岛为诗,铸其像,事之如神。时人但诮其僻涩,而不能贵其奇峭,唯吴融称之。昭宗时不第,游蜀卒。诗三卷。 李洞,字才江,京兆人,诸王孙也。慕贾岛为诗,铸...〔► 李洞的名句(46条)