《奉和酬相公宾客汉南留赠八韵》拼音版

唐代李逢吉

fèngchóuxiānggōngbīnhànnánliúzèngyùn--féng

zuòfēnyōubiéjīnfāng便biàndàoguò

bēisuānshǎoxiàowèijūnduō

lèiyīnbēijiǔhuānfēidàizuòshìluó

[[]]shāngsōngbǎixìng

chàngwàngshāngshānlǎoyīnqínhànshuǐ

zhòngyánchénwàiyuēxiānggōngwǎngniánchuízèngliùyuēnányǐngzhōng

guǎnshēngyín[[gāng]]gāngshǔ

xiāokànyòuyuǎnnàichóu

jiànwényuànyīnghuájuǎnèrànwényuànyīnghuázàilìngchǔjiāngluòxiàhànnánxiànshàngxiānggōngèrshíxiōngyán怀huáiyùnhòujǐnjiēběnshīshǔqiánrén

zhōnghuáshūyǐngyìnběnxīnbiāndìngwèiféngshīshì

èrshīyùnxiāngtóngshīzhōngshìjiēkǎozhuìshù

quántángshīshōushī

李逢吉简介

唐代·李逢吉的简介

李逢吉,字虚舟,系出陇西。父颜,有锢疾,逢吉自料医剂,遂通方书。举明经,又擢进士第。范希朝表为振武掌书记,荐之德宗,拜左拾遗。元和时,迁给事中、皇太子侍读。改中书舍人,知礼部贡举。...