《听谭师弹琴》拼音版

唐代王质

tīngtánshīdànqín--wángzhì

jūnnéngbǎihóngzhōnglièhéngzhúshēngchuīqiūtiān绿

suìmíngzhūbáilàngxuānángdòng

yòunéngduōjǐnglóushàngchuīfēi鸿hóngāixiánduàncānglàngfēng

páihuáizhōuzizhùjìnjiāngfēichūtīngyānmíngméng

zhīchùxūnfēngqínyuánlóngliùchǐháncāngyún

kǒngshìshānfēngjuédǐngshàngwànsuìlǎozhīhángēn

dàorénliǎngshǒutiānzhōngyǒumiàorénzhī

fēngdiānshūláiwǎngshōufēngdìngyóufēi

xiàxiàkuīōuqiánhòuhuízhōu

huǎngyúnjuǎntiāncuòluòwàndiǎnfēixīngliú

shìjiānwànzǒngfēizhēnkuàngjiǎfēitiānchéng

xiáqínchūshǒushēngxiùshǒudànqínmíng

qínshǒuliǎngwènjūn广guǎnglíngruòcóng

wángziyǒuqínshuíchuánhuīzhěnxián

ruòrénjiěfēiěrtīngwèijūnshìzuòshǒudàn

王质简介

唐代·王质的简介

王质,字华卿,太原祁人,文中子之后。元和六年登第,太和中,歷河南尹、宣歙观察使。诗一首。...〔► 王质的名句(1条)